درمان دارویی میگرن مزمن یکی از روش‌های مؤثر برای پیشگیری و کاهش تعداد، شدت و مدت حملات میگرنی است که به‌ویژه در افرادی که میگرن آن‌ها مکرر، شدید و یا طولانی‌مدت است، اهمیت دارد. این نوع درمان زمانی توسط متخصص مغز و اعصاب به بیمار پیشنهاد میشود که حملات میگرن به کیفیت زندگی بیمار آسیب زده، درمان‌های تسکینی کارایی کافی نداشته یا استفاده از آن‌ها بیش‌ازحد باشد.

درمان دارویی   میگرن مزمن  یکی از روش‌های مؤثر برای پیشگیری و کاهش تعداد، شدت و مدت حملات میگرنی است که به‌ویژه در افرادی که میگرن آن‌ها مکرر، شدید و یا طولانی‌مدت است، اهمیت دارد.

این نوع درمان زمانی توسط متخصص مغز و اعصاب به بیمار پیشنهاد میشود که حملات میگرن به کیفیت زندگی بیمار آسیب زده، درمان‌های تسکینی کارایی کافی نداشته یا استفاده از آن‌ها بیش‌ازحد باشد.

هدف از درمان پیشگیرانه، بهبود کیفیت زندگی بیمار از طریق کاهش اثرات میگرن و افزایش اثربخشی درمان‌های حاد است.

درمان‌های پیشگیرانه یکی از بهترین روش‌ها برای بهبود زندگی افراد مبتلا به میگرن هستند.

یکی از دلایل مهم تبدیل میگرن‌های گاه‌به‌گاه به میگرن‌های مزمن، تعداد بالای حملات است. بنابراین، پیشگیری دارویی  مؤثر می‌تواند از این تغییر جلوگیری کند. 

به توصیه دکتر حمیدرضا رخصت یزدی از بهترین متخصصین مغز و اعصاب در تهران اولین و موثرترین راه در درمان میگرن ، حذف محرکها و تریگرهای میگرن است  که درمقاله روشهای غیردارویی درمان میگرن به تفصیل توضیح داده شده است

معیارهای استفاده از درمان پیشگیرانه

درمان پیشگیرانه میگرن در شرایط زیر توصیه می‌شود:

1. وقوع حملات میگرن بیش از 10 بار در ماه.
2. طولانی شدن هر حمله به بیش از 24 ساعت.
3. ایجاد اختلال شدید در زندگی روزمره بیمار.
4. عدم تأثیر یا سوءاستفاده از داروهای تسکینی.
5. ممنوعیت مصرف داروهای تسکینی به دلیل عوارض جانبی یا بی‌اثر بودن.نیاز به مصرف داروهای تسکینی بیش از دو بار در هفته.
6. وجود میگرن‌های خاص مانند میگرن همی‌پلژیک یا مواردی با خطر آسیب عصبی دائمی.

اهداف درمان پیشگیرانه

1. کاهش تعداد، شدت و مدت حملات.
2. بهبود پاسخ به درمان‌های حاد.
3. کاهش ناتوانی و اثرات منفی میگرن بر کیفیت زندگی.

داروهای پیشگیرانه میگرن:

1. بتابلاکرها (Beta-blockers):

• پروپرانولول (Propranolol)
• نادولول (Nadolol)
• آتنولول (Atenolol)
• متوپرولول (Metoprolol)
• تیمولول (Timolol)
• مناسب برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا، اضطراب یا آنژین.

2. ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای (Tricyclic Antidepressants - TCAs):

• آمی‌تریپتیلین (Amitriptyline)
• نورتریپتیلین (Nortriptyline)
• مناسب برای بیماران دارای افسردگی یا مشکلات خواب.

3. ضدصرع‌ها (Anticonvulsants):

• توپیرامات (Topiramate)
• والپروات سدیم (Sodium Valproate)
• دیوالپروکس سدیم (Divalproex Sodium)
• مناسب برای افراد با سابقه صرع یا نوسانات خلقی.

4. مهارکننده‌های کانال کلسیم (Calcium Channel Blockers):

• فلوناریزین (Flunarizine)
• وراپامیل (Verapamil)
• مناسب برای افرادی که بتابلاکرها برایشان مناسب نیستند.

5. درمان میگرن با تزریق بوتاکس (Botulinum Toxin):

• بوتاکس برای میگرن مزمن (حداقل 15 روز سردرد در ماه) استفاده می‌شود.
• تزریق در نواحی سر و گردن هر 4-6 ماه انجام می‌گیرد.

6. مهارکننده‌های CGRP (CGRP Inhibitors):

• ارمومناب (Erenumab - Aimovig)
• فریمنزوماب (Fremanezumab - Ajovy)
• گالکانزوماب (Galcanezumab - Emgality)
• اپینزوماب (Eptinezumab - Vyepti)
• مناسب برای افرادی که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند.

7. مکمل‌ها و درمان‌های جایگزین (Supplements and Alternative Therapies):

• منیزیم (Magnesium)
• ریبوفلاوین (Riboflavin - Vitamin B2)
• کوآنزیم کیوتن (Coenzyme Q10 - CoQ10)

8.  درمان میگرن با rTMS 

نکات مهم:

1. مدت درمان پیشگیرانه معمولاً 4 تا 6 هفته زمان می‌برد تا اثربخشی مشخص شود.
   
2. درمان با دوز کم شروع شده و به تدریج افزایش می‌یابد تا عوارض جانبی به حداقل برسد.
3. بیمار باید تحت نظارت مداوم پزشک باشد تا بهترین نتایج حاصل شود.

چالش‌های درمان پیشگیرانه

•  با وجود فواید زیاد، پیشگیری از میگرن می‌تواند دشوار باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که تنها 25 درصد از افراد، یک سال پس از شروع درمان پیشگیرانه به مصرف داروهایشان ادامه می‌دهند.

 دلایل مختلفی برای قطع درمان وجود دارد، از جمله:

• عوارض جانبی ناخوشایند
• حساسیت بیشتر افراد مبتلا به میگرن نسبت به عوارض داروها
• هزینه بالای داروها یا مشکل در دسترسی به آن‌ها
• نیاز به مصرف روزانه داروها که ممکن است برای برخی افراد دشوار باشد
• عدم تأثیر کافی دارو

توصیه های مهم دکتر رخصت یزدی متخصص مغز و اعصاب برای درک بهتر درمان میگرن :

•  برخی از داروهای پیشگیرانه تنها در نیمی از افراد باعث کاهش تعداد حملات به میزان 50 درصد یا بیشتر می‌شوند.
• این پاسخ می‌تواند به دلیل تفاوت‌های فردی و فیزیولوژیکی باشد که باعث می‌شود برخی افراد به درمان بهتر پاسخ دهند و برخی دیگر کمتر.
• همچنین، ممکن است افراد در طول درمان مجبور شوند چندین داروی مختلف را امتحان کنند که این روند می‌تواند ناامیدکننده باشد.
• راهکارهای افزایش موفقیت درمان برای اینکه درمان پیشگیرانه موفق‌تر باشد، همکاری بیمار و متخصص مغزو اعصاب اهمیت زیادی دارد.
• متخصص مغز و اعصاب باید اهداف، نگرانی‌ها، و اولویت‌های بیمار را جویا شود تا برنامه درمانی بر اساس نیازهای او تنظیم شود.
• می‌توان داروهای پیشگیرانه را به‌صورت آزمایشی برای مدت کوتاهی تجویز کرد تا بیمار احساس نکند مجبور است برای همیشه از آن‌ها استفاده کند.
• همچنین، باید به بیمار توضیح داده شود که اگر دارویی مؤثر نبود، گزینه‌های دیگری وجود دارند و این فرآیند آزمون و خطا بخشی از درمان است.

درمان بیماری‌های مغز و اعصاب و ستون فقرات