درمان حملات پانیک با رفتار درمانی شناختی (CBT)، و داروهایی نظیر SSRIs و بنزودیازپین‌ها توسط متخصصان مغز و اعصاب انجام می‌شود. این روشها به کاهش شدت حملات، کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کنند.
درمان دارویی حمله پنیک
درمان می‌تونه شدت و تعداد حملات پانیک رو کم کنه و عملکردتون تو زندگی روزمره رو بهتر کنه.
دو روش اصلی درمان شامل روان‌درمانی و داروها هستن. یکی یا هر دو روش ممکنه با توجه به ترجیحات شما، سوابق‌تون، شدت اختلال پانیک و دسترسی به درمانگرای متخصص توصیه بشه.
روان‌درمانی
روان‌درمانی، که بهش درمان گفت‌وگویی هم می‌گن، به‌عنوان اولین گزینه‌ی مؤثر برای درمان حملات پانیک و اختلال پانیک در نظر گرفته می‌شه. این روش کمک می‌کنه تا حملات پانیک رو بهتر درک کنین و یاد بگیرین چطور باهاشون کنار بیاین.
یکی از انواع روان‌درمانی به نام "رفتار درمانی شناختی" (CBT) می‌تونه بهتون کمک کنه که از طریق تجربه خودتون بفهمین علائم پانیک خطرناک نیستن. درمانگر کمک می‌کنه که به‌تدریج علائم فیزیکی حمله پانیک رو تو محیطی امن و تکراری بازسازی کنین.
وقتی این علائم دیگه براتون ترسناک نباشن، حمله‌ها شروع به کاهش می‌کنن. درمان موفق می‌تونه ترس از موقعیت‌هایی که به خاطر حملات ازشون اجتناب می‌کردین رو هم از بین ببره.
نتیجه گرفتن از درمان زمان و تلاش می‌بره. ممکنه تو چند هفته اول کاهش علائم رو ببینین و اغلب علائم تو چند ماه به‌طور قابل توجهی کم یا کامل رفع می‌شن. می‌تونین برای اطمینان از کنترل حملات یا درمان عودهای احتمالی، جلسات نگهداری گاه‌به‌گاه داشته باشین.
داروها
متخصص مغزو اعصاب ممکنه داروهایی رو براتون تجویز کنه تا به کنترل علائم‌تون کمک کنه. بعضی افراد متوجه می‌شن که ترکیب جلسات روان‌درمانی با مصرف دارو مؤثرتره، اما دارو نباید تنها گزینه‌ای باشه که به شما پیشنهاد می‌شه.
داروها می‌تونن علائم مرتبط با حملات پانیک و همچنین افسردگی (اگه دچارش باشین) رو کاهش بدن. چند نوع دارو برای کنترل علائم حملات پانیک مؤثر هستن:
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs):
این داروهای ضدافسردگی معمولاً به‌عنوان اولین انتخاب برای درمان حملات پانیک توصیه می‌شن چون عموماً ایمن هستن و خطر عوارض جانبی جدی کمی دارن.
داروهای SSRI تأیید شده توسط FDA برای درمان اختلال پانیک شامل فلوکستین (Prozac)، پاروکستین (Paxil، Pexeva) و سرترالین (Zoloft) هستن.
برای بعضی افراد، مصرف SSRI ممکنه عوارض جانبی داشته باشه، مثل مشکلات خواب یا احساس اضطراب بیشتر از قبل. اگه این داروها جواب ندادن یا مناسب نبودن، ممکنه نوع دیگه‌ای بهتون پیشنهاد بشه.
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs):
این داروها نوع دیگری از ضدافسردگی هستن. ونلافاکسین (Effexor XR) توسط FDA برای درمان اختلال پانیک تأیید شده.
بنزودیازپین‌ها:
این آرام‌بخش‌ها روی سیستم عصبی مرکزی اثر می‌ذارن. بنزودیازپین‌های تأیید شده برای درمان اختلال پانیک شامل آلپرازولام (Xanax) و کلونازپام (Klonopin) هستن.
بنزودیازپین‌ها معمولاً فقط برای مدت کوتاه استفاده می‌شن چون ممکنه اعتیادآور باشن و باعث وابستگی ذهنی یا جسمی بشن.
این داروها برای کسایی که مشکل مصرف الکل یا مواد مخدر داشتن مناسب نیستن و ممکنه با داروهای دیگه تداخل داشته باشن و عوارض خطرناک ایجاد کنن.
پرگابالین
تو بعضی موارد، مثل وقتی که تشخیص اختلال اضطراب فراگیر (GAD) دارین، پزشک ممکنه دارویی به نام پرگابالین براتون تجویز کنه.
این دارو در اصل یه داروی ضد تشنج هست که معمولاً برای درمان صرع، یه اختلال عصبی که باعث تشنج می‌شه، استفاده می‌شه، اما مجوز درمان اضطراب رو هم داره.
بتا بلاکرها
بتا بلاکرها گاهی برای درمان علائم فیزیکی اضطراب مثل تپش قلب، لرزش و ضربان سریع قلب استفاده می‌شن.
اما این داروها روان‌پزشکی نیستن و علائم روان‌شناختی اضطراب رو کاهش نمی‌دن. ممکنه تو موقعیت‌هایی که محرک فوبیای شما هستن، مفید باشن.
توصیه های دکتر رخصت یزدی متخصص مغز و اعصاب در مورد دارودرمانی در اختلال پنیک:
اگه یه دارو برای شما مؤثر نباشه، متخصص مغز و اعصاب ممکنه توصیه کنه داروی دیگه‌ای رو امتحان کنین یا چند دارو رو با هم ترکیب کنین تا اثر بهتری داشته باشه.
توجه کنین که ممکنه چند هفته طول بکشه تا بعد از شروع مصرف دارو بهبودی در علائم مشاهده کنین.
همه داروها ممکنه عوارض جانبی داشته باشن و برخی از اونا تو شرایط خاص مثل بارداری توصیه نشن. با پزشکتون درباره عوارض و خطرات احتمالی مشورت کنین.
در صورت مقاومت بهدرمان دارویی یا پاسخ نسبی بهتر است درمان اختلال پنیک با rTMS برای شما اثر بخش باشد
